Wij als mens hebben wel het gevoel vrij te zijn. Dat is dan gelijk aan controle hebben over je leven. Als individu neem je toch je eigen beslissing zoals jij dat zelf goed vindt. Maar ik heb helemaal geen controle over mijn leven laat staan controle over mezelf als persoon. Er bestaat alleen al een enorm verschil tussen mijn denken en mijn doen.

Vaak komen vaders bij me met de vraag hoe ze de relatie met hun stiefkinderen kunnen verbeteren. Als ik dan doorvraag zit er meestal de wens achter dat de kinderen hen als vanzelfsprekend als vaderfiguur accepteren. Opmerkingen als: "Het gaat best goed alleen de kinderen van mijn vrouw liggen zo dwars"  Of: "ze hebben  geen respect voor me terwijl ik hard werk en het geld binnen breng" illustreren dit.

Als ik denk aan mijn 'loopbaan' als stiefvader denk ik ook aan de moeite die het me gekost heeft om mezelf te positioneren als man in mijn nieuwe gezin. Mijn vrouw en haar ex waren verantwoordelijk voor het reilen en zeilen van hun zoon en ik zou op de achtergrond een deuntje meeblazen. Omdat ik zelf geen kinderen heb waren mijn verwachtingen wat hoger en in het proces van co- ouderschapsverlof leek mijn positie naar de achtergrond te verdwijnen.